‘Nee, wij hebben geen gids nodig. Nee, wij gaan gewoon relaxed met z’n tweeën’, hoor ik mezelf luid en duidelijk zeggen tegen de receptionist bij ons huisje op Santiago, Kaapverdië. Het idee is het ontdekken van de natuur van Parque Natural de Serra Malagueta.
In een blog heb ik gelezen dat er altijd gidsen aangeboden worden, maar dat dat echt niet nodig is. En ik geloof het! Wil het geloven.
Op het kaartje staat een heldere rode lijn die we moeten volgen. Kunnen wij! En missen we een afslag, dan geldt het motto dat ik vaak in mijn werk toepas, ook hier: er leiden meerdere wegen naar Rome. Er is altijd wel een route naar het eindpunt. Een manier om je einddoel te halen.
Na 30 minuten moeten we kiezen: links of rechts. Hij zegt links, ik zeg rechts. Na een verkennend stukje lopen zowel links als rechts, want hij gelooft me niet direct, blijkt de route van mij toch de meeste kans te hebben om Rome te bereiken. Fles wijn die ik erom wedde, in the pocket ;).
Na 60 minuten weer een keuze. Met instructies van een bewoner die ons allervriendelijkst de weg wijst, gaan we rechtsaf. De officiële route is aan de linkerkant omhoog, maar rechts en dan later omhoog, kan ook, verzekert hij ons. En tja, het is maar welke weg je kiest naar Rome, toch? Dus enthousiast vervolgen we de weg.
Weer 15 minuten later blijken we een pittig steile route gekozen te hebben. Op handen en voeten kruip ik omhoog. Mezelf vasthoudend aan grasachtige planten. Hardop afvragend waar de gids is. Waarom wij dachten dat we dat wel zonder konden. En roepend tegen manlief dat ik terugga. Ja, er zijn meerdere wegen naar Rome, maar waarom kozen wij deze.
Waarom? Nu hangend in mijn ‘ik-heb-het-echt-verdiend’ hangmat heb ik mijn praatjes weer terug en was het een ervaring om nooit meer te vergeten. Gelukkig hadden we geen gids en kozen we niet de makkelijkste weg. We hebben samen als team (haha, dit is het zoetsappige deel van dit stukje) Rome gehaald. Resultaat: een heerlijk voldaan gevoel, veel gelach over mijn trillende handen, mijn snee met bloed (wat achteraf een minuscuul sneetje blijkt te zijn) en over het ‘kontje’ wat hij me gaf om me de berg op te krijgen, wat ik niet wilde. Conclusie: het was voor ons precies de juiste route!
En bovendien heb ik er ook nog een fles wijn mee gewonnen ;).
En zo gaat het ook in het werkende leven. Er zijn altijd meerdere wegen die naar Rome leiden. Kies er een, geniet van de weg, stuur bij als nodig en zorg ervoor dat je het einddoel bereikt. Samen met je collega’s en iedereen op de route ernaar toe. Pak die energie!
